Blog

Systemy domofonowe to nieodłączny element nowoczesnych domów i mieszkań, zapewniający bezpieczeństwo i wygodę. Jednak błędy popełnione podczas ich instalacji mogą wpłynąć na ich działanie, a nawet prowadzić do kosztownych napraw. W tym artykule omówimy 10 najczęstszych błędów przy instalacji systemów domofonowych, wskazując, jak ich uniknąć, aby cieszyć się niezawodnym działaniem urządzeń. 1. Nieprawidłowe połączenie przewodów Jednym z najczęstszych błędów podczas instalacji domofonów jest niewłaściwe połączenie okablowania. Może to prowadzić do zakłóceń w działaniu urządzenia lub jego całkowitej awarii. Ważne jest, aby każdy przewód był podłączony zgodnie z instrukcją producenta, a końcówki przewodów odpowiednio zaizolowane. 2. Źle dobrane przewody do instalacji domofonowych Wybór odpowiednich kabli to podstawa. Przewody muszą być zgodne z zaleceniami producenta, zarówno pod względem liczby żył, jak i przekroju czy ekranowania. Użycie nieodpowiednich materiałów może prowadzić do problemów z sygnałem, zakłóceń dźwięku i obrazu, a także szybszego zużycia okablowania. 3. Nieodpowiednie miejsce montażu monitora lub unifonu Lokalizacja monitora wewnętrznego (unifonu) jest kluczowa. Powinien być zainstalowany w miejscu łatwo dostępnym dla domowników, np. w korytarzu. Umieszczenie urządzenia w trudno dostępnym miejscu utrudnia korzystanie z domofonu i obniża jego funkcjonalność. 4. Zły dobór wysokości panelu zewnętrznego i wewnętrznego Panel zewnętrzny i monitor wewnętrzny muszą być zamontowane na odpowiedniej wysokości – zazwyczaj około 150 cm nad ziemią. Zbyt niskie lub zbyt wysokie umiejscowienie może być niewygodne w użytkowaniu i obniżyć skuteczność systemu, szczególnie wideodomofonów. 5. Niedostosowanie ogrodzenia do instalacji panelu zewnętrznego Brak odpowiednich nisz w słupkach ogrodzeniowych czy miejsca na kasetę zewnętrzną często utrudnia montaż. Przed instalacją warto upewnić się, że ogrodzenie jest dostosowane do wymagań technicznych systemu domofonowego. 6. Nieprawidłowa konfiguracja urządzenia Częstym błędem jest pomijanie dokładnego czytania instrukcji obsługi. W efekcie urządzenia są nieprawidłowo skonfigurowane, co prowadzi do ich nieefektywnego działania. Zawsze należy postępować zgodnie z zaleceniami producenta i, jeśli to możliwe, korzystać z pomocy specjalisty. 7. Nieaktualne oprogramowanie systemu domofonowego Brak regularnych aktualizacji oprogramowania może prowadzić do problemów z kompatybilnością i stabilnością działania systemu. Regularne sprawdzanie i instalowanie aktualizacji pozwala zachować optymalną wydajność urządzenia. 8. Nieodpowiednie ustawienie kamery wideodomofonu Wideodomofony wymagają precyzyjnego ustawienia kamery, aby zapewnić pełną widoczność wejścia. Nieprawidłowe ustawienie może powodować martwe punkty, co zmniejsza skuteczność monitoringu. 9. Brak dodatkowego oświetlenia wejścia na posesję Brak odpowiedniego oświetlenia w okolicy panelu zewnętrznego utrudnia korzystanie z wideodomofonu po zmroku. Warto zainwestować w dodatkowe źródło światła, które poprawi widoczność i bezpieczeństwo. 10. Zbyt słaby zasilacz do systemu domofonowego Niedopasowanie zasilacza do wymagań systemu domofonowego prowadzi do przerw w działaniu, słabej jakości obrazu i dźwięku, a nawet całkowitej awarii urządzenia. Ważne jest, aby zasilacz miał odpowiednią moc i był zgodny z zaleceniami producenta. Podsumowanie Uniknięcie najczęstszych błędów podczas instalacji systemów domofonowych gwarantuje ich niezawodną i długotrwałą pracę. Wybór odpowiednich materiałów, prawidłowy montaż i regularna konserwacja to kluczowe elementy, które zapewnią bezpieczeństwo i komfort użytkowania. Jeśli szukasz profesjonalnych systemów domofonowych oraz doradztwa w ich instalacji, odwiedź naszą stronę codi.pl i dowiedz się więcej o naszych usługach. Zaufaj ekspertom i ciesz się niezawodnym systemem domofonowym na lata!

Instalacje (wideo)domofonowe i ich wykonanie na pierwszy rzut oka wydają się być bardziej banalne niż dojenie krów. Cóż, ale nawet sposób dojenia krów może wpływać zarówno na jakość mleka jak i na samą krowę, tak więc proponujemy podejść do tematu z pewną pokorą i zastanowieniem. Typowo polska niechęć do szczegółów zemści się bowiem prędzej czy później. By uniknąć wielu problemów dobrze jest przedsięwziąć parę prostych kroków i wykonać całość prac raz, a dobrze. Poniżej parę sugestii jak osiągnąć błogostan 🙂 …. :

Zazwyczaj na urządzenia te nie zwraca się szczególnej uwagi na początkowym etapie wyboru, ot „typowy badziew, tu nadusisz, tam pobzyczy”. Szkoda, gdyż później okazuje się jaki to był błąd, który będzie kosztowny. Proponujemy więc zwrócić uwagę na często pomijane szczegóły, które potem stają się istnym utrapieniem. A można tego łatwo uniknąć. Na co więc warto zwrócić uwagę ? 1. Montaż kamer w panelach zewnętrznych Bywa tak, iż panel ten zostaje zamontowany w pewnej odległości w bok od uchwytu do otwierania drzwi. Osoba wizytująca podchodzi do panelu, dzwoni do lokalu po czym podchodzi do klamki i czeka na otwarcie. W efekcie niejednokrotnie wychodzi z pola widzenia kamery. Możliwość obrotu kamery w poziomie zwiększy pole widzenia i umożliwi lepsze widzenie obiektu odwiedzającego. 2. Podświetlenie twarzy w warunkach ciemnego oświetlenia Tu są dwie istotne kwestie. Pierwsza to, jak to podświetlenie zorganizować. W niemal wszystkich dostępnych panelach podświetlenie to załączane jest z maksymalnie pełną mocą niezależnie od zewnętrznych warunków oświetleniowych. Skutek tego jest taki, iż nocą po zmroku osoba wizytująca dostaje oślepiający strzał światła zupełnie niepotrzebnie. Nowe panele CODI M4000 mierzą ilość światła zewnętrznego co umożliwia dobranie delikatnego podświetlenia. W dzień nie jest ono w ogóle załączane. Druga kwestia to sposób umieszczenia elementów podświetlających. W zdecydowanej większości paneli z importu diody świecące umieszczone są za tą samą szybą, za którą znajduje się obiektyw kamery. W efekcie uzyskuje się białe tło, gdyż większość tego światła wraca skutkiem wewnętrznego odbicia. Panel CODI M4000 ma oświetlacze światłowodowe całkowicie odizolowane świetlnie od szyby czołowej, za którą znajduje się obiektyw kamery. 3. Klasa IP czyli szczelność Panuje tu wiele nieporozumień i naciągactwa. Problem bowiem polega na tym, iż obudowa taka, pracująca np. w ścianie budynku posiada rozmaite szczeliny (otwory akustyczne, mocujące, przepusty na kable itd.), przez które wcale nie musi się wlewać woda. Ona powstanie z wykraplania pary skutkiem np. zmian ciśnienia atmosferycznego. I tam zostanie nie mając ucieczki. Na jednej z konferencji usłyszeliśmy komentarz pewnego zarządcy sporego osiedla, który rzekł „domofony , które mamy firmy (——-) są genialnie szczelne. Jak woda wejdzie to już nigdy nie wyjdzie, więc umyślny konserwator wierci dziury w dole obudowy by ona wyszła„. Czyli jakie jest rozwiązanie ? Panele naszej produkcji mają konstrukcję szczelinową : pomiędzy obudową osadzaną w ścianie, a umieszczanym w niej panelem jest dookoła niewielka szczelina. Umożliwia to ciągły ruch powietrza i odparowanie wody. Natomiast zabezpieczenie elektroniki uzyskuje się poprzez odpowiednią impregnację podzespołów specjalnymi lakierami. 4. Klawiatury Większość stosowanych do dziś klawiatur w panelach przypomina czasy późnego Gierka – są to mechaniczne przyciski wychodzące przez dziury w płycie czołowej. Takie rozwiązania to już muzealny zabytek, więc trudno się nad tym długo rozwodzić. Ilustracją jedynie niech będzie ostatni czas pandemiczny, gdzie na większości takich paneli nalepiano na panel folię z adnotacją „nie pryskać dezynfektantem po klawiaturze !„. Drugi rodzaj klawiatur to pewien włoski wynalazek – klawiatury piezoelektryczne, które miały udawać dotykowe. Problemem tutaj jest temperatura zewnętrzna. Jej zmiany powodują zmiany naprężeń materiałowych co skutkuje samoistnym zadziałaniem. Lekiem na to jest dramatyczne obniżenie czułości, ale wówczas osoba obsługująca naraża się na wyłamanie stawów w palcach i na konieczność wizyty na oddziale chirurgii urazowej. Trzeci rodzaj klawiatur to rozwiązanie wymyślone niegdyś (lata ’80) przez firmę Hewlett-Packard do obsługi dotykowej monitora kasowego (nie było wtedy innych pomysłów). Na brzegach ekranu umieszczone były zespoły diod IR/fotodiod na obu osiach. Wstawianie więc tam palca skutkowało zasłonięciem czegoś w X i czegoś w Y co dawało informację gdzie ten palec jest. Jednak HP się z tego szybko wycofało. Rozwiązanie takie w domofonie, oprócz problemów z brudem, zapyleniem, naklejoną gumą do żucia skutkuje czasami dość humorystycznym działaniem : chodzące po panelu owady czy mrówki wewnątrz będą śmiało dzwonić po lokalach. Klawiatury stosowane przez CODI od kilkunastu już lat działają na zasadzie zaburzenia pola elektrycznego przez zbliżenie palca dużego ciała (jakim jest człowiek – większy od mrówki czy pszczoły) i zabranie części ładunku elektrycznego do ziemi. To rozwiązanie jest w żaden sposób niezużywalne i trwałe. Jak również odporne na wszelakie dezynfektanty. Informacyjnie dodać możemy, iż GT CODI zrealizowała projekt współfinansowany przez NCBiR dotyczący dotykowej klawiatury z funkcją automatycznej dezynfekcji niechemicznej metodą zimnej plazmy (patent RP). Projekt będzie mieć zastosowanie we wszelakich urządzeniach z klawiaturami dotykowymi w służbie publicznej.

Wybierając domofon do budynków wielolokalowych, gdzie mieszkają setki osób, należy wziąć pod uwagę przede wszystkim wielkość bloku – ile mieszkań się w nim znajduje, czy mieści się na osiedlu otwartym czy zamkniętym oraz jaka technologia będzie najwłaściwsza. Na decyzję wpływają różnorakie aspekty technologiczne do przeanalizowania pod względem indywidualnych potrzeb mieszkańców. Tym bardziej, że nie tylko chodzi o bezpieczeństwo ich mienia, ale także o zaawansowaną funkcjonalność. Zatem na jakie cechy zwrócić uwagę i jakie technologie warto rozważyć?Obecnie oferta rynkowa domofonów jest bardzo szeroka, jednakowoż zdecydowana większość sprowadza się do dawnej, dość prostej funkcjonalności : „tu nadusisz, tam zadzwoni”. Co więc jest na rynku ? Nadal funkcjonuje wiele ofert na tzw. „systemy analogowe” (choć to mimo swej popularności całkowicie błędne określenie), w których każdy unifon jest połączony z panelem zewnętrznym za pomocą oddzielnego kabla. Urządzenia takie to już od dłuższego czasu prehistoryczny przeżytek i ich montowanie w chwili obecnej jest stratą czasu i pieniędzy. Pamiętajmy bowiem o naszej wygodzie poprzez funkcjonalność. Kolejna grupa urządzeń dla osiedli mieszkaniowych to nieco bardziej zaawansowane modele w wersji cyfrowej (a dokładnie z cyfrowym wybieraniem numeru lokalu, z więc panele wejściowe nie muszą być wielkości tablicy szkolnej). Panele wejściowe są w tych urządzeniach wyposażone przede wszystkim w klawiatury numeryczne, na których po prostu wybieramy numer lokalu, z którym chcemy się połączyć. Tym sposobem panele takie są często identycznej wielkości (nie zawsze, gdyż wiele urządzeń importowanych, głównie Włochy, Hiszpania itd. ma budowę modułową i takie panele osiągają monstrualną wielkość w pełnej wersji). Pierwsza podgrupa tych urządzeń działa na zasadzie aparatów rozmównych z dekoderami, które podłączone są równolegle do jednej wspólnej pary przewodów w pionie budynku. Centrala w trakcie wywołania wysyła w tę linię określony kod i jeden z aparatów się do niej dołącza. Należy zwrócić uwagę, iż to nie centrala decyduje, który z aparatów będzie dołączony, tylko decyduje aparat. Rozwiązanie takie skutkuje przede wszystkim możliwością wyłączenia z pracy całego pionu jeśli w którymś z lokali nastąpi zwarcie przewodów domofonu. A dzieje się tak często, gdyż lokatorzy dokonują remontów i przenoszą aparaty we własnym zakresie. Kolejnym ograniczeniem jest brak możliwości wprowadzenia wielu innych, ciekawych usług. O tym za chwilę.Druga podgrupa tych urządzeń (systemy CODI) działa na całkowicie odmiennej zasadzie. W pionie budynku umieszczona jest pionowa magistrala, na której kaskadowo umieszczone są niewielkie moduły komutacyjne, do wyjść których podłączone są linie dochodzące do lokali. Instalacja w tym przypadku zawiera podobną ilość przewodów jak poprzednio, ale jakie są różnice : Jaki domofon na osiedlu otwartym ? Wydaje się, iż najkorzystniejsze cenowo będą domofony typu podstawowego, czyli „analogowe”, najczęściej spotykane jako rozwiązanie stosowane w starym budownictwie. Urządzenia te mają prostą konstrukcje i … adekwatną do tego funkcjonalność – w praktyce niemal zerową. Niestety w porównaniu do nowocześniejszych domofonów cyfrowych mają wady, takie jak konieczność otwierania drzwi kluczem (brak panelu do wpisywania kodu do domofonu) czy też problemy z całym systemem w przypadku niepoprawnego odłożenia słuchawki unifonu przez jednego z mieszkańców bloku. Jak napisano wcześniej to już zamierający przeżytek i wyrzucone w błoto pieniądze. Stąd obecnie najpopularniejszym wyborem na nowoczesne osiedla otwarte jest domofon do mieszkania w bloku typu cyfrowego. Dzięki panelowi i wyświetlaczowi możliwe jest nie tylko wybranie numeru mieszkaniai skontaktowanie się z właścicielem, ale także wpisanie kodu do domofonu przypisanego do konkretnego mieszkania i wejście do budynku plus wiele innych cech i mozliwości, o czym poniżej. Kluczowa jest też tu jakość. Domofony cyfrowe zapewniają znacznie lepszą słyszalność niż przez starsze odpowiedniki analogowe, co ma niebagatelne znaczenie w blokach liczących po dziesięć lub więcej pięter. A jaki domofon na osiedlu strzeżonym? Cyfrowy domofon do mieszkania w bloku to dobre rozwiązanie również na zamknięte osiedle strzeżone, lecz tu już trzeba bardzo wyraźnie zwrócić uwagę na to jaka jest zastosowana topologia i filozofia sieci łączącej budynki. Wiele bowiem rozwiązań wykorzystuje do tego celu mnóstwo modułów, podmodułów, separatorów, repetytorów itd. itd. Robi się z tego straszliwa plątanina, która później w konserwacji powoduje przyspieszone siwienie konserwatora (przodują w tym głównie urządzenia importowane). Dodatkowo wiele rozwiązań wymaga tzw. „serwera kontroli dostępu”. To taki centralny komputer zarządzający całością tejże funkcji. Wadą takiego rozwiązania jest całkowita blokada działania kontroli dostępu w razie awarii bądź zawieszenia się tego urządzenia. Dodatkowo, w razie wydzielania się kolejnych budynków w osobne wspólnoty, będą one zmuszone do dublowania takich urządzeń i kupowania kolejnych.W rozwiązaniach CODI nie istnieje żaden centralny „serwer” – wszystkie centralki obsługujące wejścia są niezależne i wymieniają informacje pomiędzy sobą. Awaria jednej z nich nie ma wpływu na działanie całości systemu. Nowoczesny cyfrowy domofon do mieszkania pozwala na otwieranie drzwi do wejścia na teren/klatki za pomocą indywidualnego kodu przypisanego do lokalu, ale nie tylko. Nowe rozwiązania CODI umożliwiają nie tylko obsługę kart/breloków RFID, ale także bezobsługowe wejście do obiektu poprzez wbudowany moduł Bluetooth, z którym, po rozpoznaniu zbliżania przez czujnik podczerwieni, połączy się telefon lokatora i prześle kod do wejścia. A może wideodomofon ? Coraz popularniejsze stają się także wideodomofony. Panele zewnętrzne są dodatkowo wyposażone w kamerę, natomiast w lokalach w miejsce aparatu audio montuje się monitor wideo. W wielu rozwiązaniach istnieje mozliwość uruchomienia podglądu z tej kamery specjalnym przyciskiem w monitorze. Nowoczesne rozwiązania Kilka lat temu firma CODI wprowadziła rozszerzenie o moduł GSM. Gdy pod nieobecność lokatora przychodzi do niego np. kurier z paczką, wówczas system przekieruje wywołanie na telefon komórkowy lokatora umożliwiając normalną rozmowę i ewentualnie otwarcie drzwi lub bramy wjazdowej. Taki interfejs GSM potrzebny jest jeden na cały pion budynku, a w sytuacji osiedla zamkniętego wystarczy jeden na każdą furtkę zewnętrzną. Rozwiązanie to daje także możliwość wywołania z panelu zewnętrznego numeru alarmowego „112”, co wsytuacji braku budek telefonicznych (a telefon nie zawsze ma się przy sobie) umożliwia wezwanie pomocy w każdej sytuacji. Z uwagi na niewielką potrzebną ilość modułów GSM koszty eksploatacyjne dla jednego lokalu są pomijalnie małe. Druga grupa rozwiązań pretendujących do słowa „nowoczesny” to sieć domofonowa oparta o standardinternetowy, tzw. domofony IP. Pytanie zasadnicze : po co właściwie stworzono takie rozwiązanie dla budynków mieszkalnych (biurowce to zupełnie inna bajka) skoro sygnały audio oraz wideo można doskonale przesyłać w postaci naturalnej bez przetwarzania cyfrowego ? W najnowszych panelach chińskiej firmy HIK Vision zastosowano moduł rozpoznawania twarzy co … Dowiedz się więcej

Klasyczne układy domofonowe zasadzają się na niejednokrotnie rozbudowanej sieci kablowej i format przesyłanych tu sygnałów nie ma żadnego znaczenia. Po prostu znacząca ilość kabli musi być rozprowadzona. W zwykłych instalacjach budynkowych przeciętnej wielkości nie są to aż takie oszałamiające ilości, jednak gdy przyjrzymy się rozległym obiektom typu osiedle domów jednorodzinnych, sprawa zaczyna być poważna. Tutaj bowiem w grę zaczynają wchodzić niebagatelne odległości na całym obiekcie. Do tego dochodzi jeszcze jeden najpoważniejszy problem : brak tras dla sieci domofonowej – firmy od instalacji telekomunikacyjnych (niegdyś TP SA) nie zgadzają się bowiem na poprowadzenie dodatkowych przewodów domofonowych tymi duktami. Pozostaje więc mozolne kopanie kolejnych rowów, niejednokrotnie rozbieranie ułożonej wcześniej kostki brukowej, wykonywanie przyłączy itd. Prace takie niejednokrotnie generują większy koszt niż same tylko urządzenia domofonowe. Jaki jest więc na to sposób ? Rozwiązanie wprowadzone przez nas wiele lat temu omija całkowicie ten problem. Na wejściach na teren takiego obiektu/osiedla instalowane są klasyczne urządzenia domofonowe zakończone interfejsem GSM. Cała łączność z mieszkańcami opiera się na komunikacji panel domofonu <– > telefon komórkowy lokatora. W rozwiązaniu tym przyjęto koncepcję komunikacji przez istniejącą sieć GSM co ma bardzo istotne zalety względem np. łącza WiFi : Metoda ta, stosowana przez nas już od wielu lat zaowocowała instalacjami w obiektach wielkości kilkaset domów jednorodzinnych. Są także starsze obiekty mieszkalne (klasyczne budynki) wielkości kilkuset lokali na niemal 20 kondygnacjach gdzie zarządcy zdecydowali się na demontaż poprzednio istniejących domofonów i zastosowaniu rozwiązania z GSM. W takich obiektach sprawdza się to wyjątkowo dobrze, gdyż spora część mieszkańców to osoby starsze preferujące używanie „prostych” telefonów komórkowych ze zwykłą klawiaturą o dużych przyciskach. Takie też z powodzeniem będą działać w takim rozwiązaniu. Ile potrzeba takich modułów GSM w osiedlu ? Najbardziej typowa instalacja zasadza się na jednym module GSM w pionie klatkowym. To optymalne rozwiązanie dla obiektów wolnostojących (bez wartowni, zasieków i murów). Koszt abonamentu rozkłada się wówczas na lokatorów danego pionu i zazwyczaj jest kwestią kilku-kilkunastu gr/lokal miesięcznie. W osiedlach zamkniętych sprawa się nieco upraszcza – albowiem osoba odwiedzająca musi wpierw sforsować zapory zewnętrzne. I tu wystarczy jeden zespół GSM na każdą zewnętrzną zaporę a więc instalacja taka jest banalnie prosta i niedroga w eksploatacji.

Często jest tak, że pomysł zastosowania jakiegoś nietypowego rozwiązania przynosi zaskakujące pozytywne efekty uboczne, o których nikt wcześniej nie myślał wprowadzając daną technikę do zastosowania. Nasz pierwotny zamysł zastosowania komunikacji przez sieć GSM zasadzał się na chęci wyeliminowania sieci kablowej z rozległych osiedli domów jednorodzinnych. Z czasem jednak pojawił się pomysł by rozwiązanie to przenieść do budynków wielorodzinnych celem stworzenia większego komfortu i wygody mieszkańcom. Na zasadzie „przychodzi kurier z paczką, mnie nie ma w domu, ale system wywołuje mój telefon komórkowy i sobie rozmawiamy”. Jakie więc pojawiły się możliwości w trakcie wdrażania takiego systemu :